İşaretlere inanan biriydim...

Şu perde havalansa...

Şu arabayı da geçelim...

Şu trafik ışığına yakalanmazsam...

Şu dal parçası, derenin şurasını aşarsa...

Şu kuyruğu saat 12 olmadan atlatırsam...

der!

Kendimi cılız bahaneler ile;

Avuturdum,

Avunurdum!

Şimdi işaretler tam tersini gösteriyor.

Hani şu duymayı red ettiklerimden...

Biraz kırgınım.

Evet.

Ama ben buna çoktan hazırmışım yeni farkediyorum.

Sadece biraz üzgünüm hepsi bu kadar.

İnsan paylaşımların esiri olabiliyor ve sapkınca buna bağımlı kalabiliyor.

Hayır

Artık anları falan paylaşmak istemiyorum!