Dedim ya tıkandım. Aslında mutlu olmanın bir seçim olduğunu, insanın kendisini durumu ne olursa olsun mutlu edebileceğini bilen bir insan olarak karmaşıklaştım.
Çünkü insanın mutsuz olduğu durumlarda da bunun aslında kendi seçimi olduğunu çok iyi biliyorum. Peki ben neden mutsuzluğu seçiyorum? Ya da çevremdeki insanlar da bu konuda neden en az benim kadar mazoşist? Bu bir ihtiyaç mıdır? Her zaman mutlu olmak insana haz vermiyor muydu? Mutsuz olmakda mı bir mutluluk? Ya da sadece bir ihtiyaç mı?
Her insanın kanında var bu mazoşistlik. bile bile yangına körükler gideriz biz. Yaşama sebebi verir, yapmadım hissinden kurtarır. mutsuz olacağımızı falan bile bile devam ettiririz.
7 yorum:
Dedim ya tıkandım. Aslında mutlu olmanın bir seçim olduğunu, insanın kendisini durumu ne olursa olsun mutlu edebileceğini bilen bir insan olarak karmaşıklaştım.
Çünkü insanın mutsuz olduğu durumlarda da bunun aslında kendi seçimi olduğunu çok iyi biliyorum. Peki ben neden mutsuzluğu seçiyorum? Ya da çevremdeki insanlar da bu konuda neden en az benim kadar mazoşist? Bu bir ihtiyaç mıdır? Her zaman mutlu olmak insana haz vermiyor muydu? Mutsuz olmakda mı bir mutluluk? Ya da sadece bir ihtiyaç mı?
Her insanın kanında var bu mazoşistlik. bile bile yangına körükler gideriz biz. Yaşama sebebi verir, yapmadım hissinden kurtarır. mutsuz olacağımızı falan bile bile devam ettiririz.
"Wellcome to hell.." diyim o zaman :)
Mutlulukla mutsuzluk arasındaki çizgi ne kadar da ince..
Bir gülümseme uzağında :)
ya da bir somurtma..
ve gülmek de somurtmakta insanın en çok kendi elinde. :)
gülmelere efenim gülmelere :)))
peki nice gülmelere.. hep gülelim efenim :))
Yorum Gönder