21 Aralık 2009 Pazartesi

Ben büyüdüm...
Kapı kenarlarına atılan boy çentiklerini arttırdı babam.
Dolaptaki kıyafetlerimin altına serilen gazeteler eskidi. Geçmişimize bir yabancıya bakar gibi baktım, sonradan elime aldığımda.
Duvarların üzerinde yürümeye utanır oldum.
Çat patları unuttum.

Büyüdüm...
Ayakkabı numaram değişti.
Ekmek almaya yiğenimi gönderir oldular.
Düşünce kanayan dizime aldırmadan koşmayı unuttum.
Canım acıdığında, garip bir cesaretsizlikle durmayı öğrendim. 

Neden bazı şeyler için küçük, bazı şeyler için büyük olduğumu anladım!

2 yorum:

Oyuncakçı ADAM dedi ki...

Çünkü büyüdün .
Yaşımız , boyumuz , hayatı algılayışımız büyüsün ama kalbimiz çocuk kalsın hep !!

efsa dedi ki...

O kalınca da çok yakıyorlar. Kendimden biliyorum.