22 Aralık 2009 Salı

Kemanın telleri birbirine değiyor ne zamandır...
Arada akort etmeye ihtiyaç duyuyorum kendimi...
Başkaları bulmadan, kendi hatalı noktalarımı arıyorum.
Bu aralar akort edilmeye ihtiyacım var...
Belki;
Biraz daha sola çevrilmeye...

Yaslamalı birisi başını bana.
ve ben demeden anlamalı ne kadar çevrileceğimi...
yormamalı,
germemeli yaylarımı...
Çocuk oyuncağı gibi kendine göre de ayarlamamalı seslerimi
En güzeli olmalıyım seslerin...

Bugün sesim hüzünlü çıkmalı,
Yarın neşeli.

Bu aralar akort edilmeye ihtiyacım var...
Kendi sesimi en doğru notada bulmak için.
Kendime güzel gelse de sesim, dışarıdan farklı duyulduğunu keşfettim.
Anlaşılamadığımı anladığımda kendimde kusur arıyorum ben.
Biraz sağ, iki kere sola çevir beni.


Sonra...


Kapat gözlerini... Ve çal beni...

7 yorum:

Evren - Sahne dedi ki...

Keman ile kendini çok güzel bağdaştırmışsın.

Çok güzel bir yazıydı.

efsa dedi ki...

yazının uyumuna akıcılığına kusurlarına bakmadan yazılmış kelimeler öbeği gibi. içimden ne geldi ise yazdım Evren. Dertleşiyorum yavaş yavaş. :) yolculuk şunu öğretiyor.

Değişim = sancı

başarıcam. başkalarını bu kadar düşünmekten, onlara mazeret bulmaya çalışmaktan vazgeçtiğimde.

beenmaya dedi ki...

konuştuğumuz gibi...

Ateş Böceği dedi ki...

Ama iyi bir virtiyöz olması lazım her insan kemanın dilinden anlamaz ..Çalayım derken kulağa hoş gelmeyen sesler çıkartır...sen kendini keman çalmasını iyi bilen birine emanet et

efsa dedi ki...

:) EVET MAYAMM


ATEŞİM, DAHA YAZILACAK NE ÇOK ŞEY VARMIŞ BAKSANA. :)) BU YAZIYI ÜRETELİM BARİ.

Evren dedi ki...

eğer yapabilirse akortunu ve çalabilirse en doğru notalarla seni, kimbilir nasıl bir melodi kalır yüreğinde... kimbilir nasıl bir söz olur aşk onun dilinde...

efsa dedi ki...

öyle biri olduğuna dair inancım bitti valla Evren. umutsuz da değilim ama bitti inanç.