Biliyordum her şeye değerdi bekleyişlerim.

Değdi de.

Sonunda geldin.

O anı hep düşledim biliyor musun?

Bulunduğumuz an, yeni bir ayrılığın kavuşması olsa da.

(Sen duymuyordun, ama ben hep seni anlatıyordum.

İki lafımın arasına mutlaka adını karıştırıyordum.)

Şimdi;

Yüzüne bakıyorum…

Yüzüme bakıyorsun…

Yüzünde kendime ait izler arıyorum.

Bir bakıştan bin anlam çıkartmak oluyor düşlerimiz.

Seni seviyorum ve fark ediyorum ki;

Sana sevgim arttıkça, kendime hayranlığım artıyor.

(Tükenmeyen bir alfabeyi yeni okumayı deneyen bir çocuk gibi

Ve bir çocuğun ilk kez gördüğü şeye hayretle bakması gibi.)

Evet,

Seni seviyorum.

Ama belki de en önemlisi sende ben kendimi seviyorum.

Yanında itirazsızım.

ve hatırlatayım;

Bana yazdığın her harf için bir öpücük borçlusun.

:)