8 Haziran 2010 Salı


Ben cennetin kapısını aralıyordum
Sen giriyordun...
İçime bir sen kaçıyordu.
Yüzümdeki çillerim gibi çoğalıyordun an be an.

Tokamdan tutup, saçlarımı salıyordun sol omzuma doğru.
Burnunu ensemde hissettiğim an hayat duruyordu.
Her yerim sen oluyordun...




2 yorum:

Elif Gizem dedi ki...

Onun burnunu ensemde hissetmek, hem garip bir korku, hem hüzün, hem huzur, hemde mutluluk verir. Biraz da tuhaf bir telaş... en çok hangisi ama onu bilemedim...

Efsa dedi ki...

Hımm bende heyecan, ürperme, tutku, bir öpse artık isteği isteği verirdi. Orada nefesini hissetmek bir insanın eşsiz bir şey.

ben huzuru 3 şeyde bulurum demiştim günün birinde :) böyle sevgilimle arka arkaya oturucaz o bana arkamdan sarılacak, beni koklayacak. İkincisi yolculukta başımı cama dayadığımda. üçüncüsü evimde.

boyun göğüs her zaman huzur kaynağı olmuştur nedense.