25 Ağustos 2010 Çarşamba

02:14 saniyelik bir şarkının 7. saniyesi gibiydin... 
Sürekli bir başa sarma hallerindeydim.

Bana hep şarkılar söylerdin. Bu şarkı benden sana gelsin derdin.
Seni yine dinleyebilirdim. 

Bir şehrazat edasıyla; 
Saatlerce sana öğrendiğim hikayeleri anlatabilirdim.

Geçmiş zamanın hikayesiydi..
Bitti.

Yine de sen sevgili, benim en güzel suskunluğumdun...
Artık kimseyle, seninle bile konuşmak gelmiyor içimden...




4 yorum:

y. dedi ki...

sen benim suskunluğumdun... en büyük aşkların ederi bu mu yoksa, üstelik söylenirken bütün zamanlarda...
sen benim suskunluğumsun
sen benim sukunluğumdun
sen benim suskumsun...

Elif Gizem dedi ki...

Küskünlük...

Efsa dedi ki...

Sevgili Y.,
Suskunluğumun arasına akıl girmeye başladığında boşverleri çoğaltarak susmuştuk ikimizde. Şu an ki gibi.

Efsa dedi ki...

"adı yalnızlık olan okumadığın bir şiiri daha yırttım." daha çık kırgınlık diyelim.