Anlamıyorsun değil mi?
Ekmeğime kan doğrandı sanki.
Bir martı kondu omzuma,
Gagasında çiğ bir balıkla..
O çiğnedikçe, ben kustum.
Zehir gibi sızdın,
Tadıma nükleer enerji gibi karıştın...
Sızıntıların kaç yıl geçse bile hücrelerimde.
Biter mi?
Geçer mi?
Geçer mi?
4 yorum:
sızısı geçer de.. izi kalır.. tıpkı "aşılı kol"umuz gibi!!
Sızı geçiyorda, sınıntı yaptığı yerlerde, düşüncelerimde geçmiyor. Kötü bir şey bu.
birgün bir başka martı konar, bu defa omzuna değil yüreğine. Sonra özgürlüğe uçarsınız birlikte, geride bıraktıkların geride kalır. Bir gün geçer evet, biter.
Umut! ellerimden bırakmamak için sıkı sıkı tutuyorum onu.
Yorum Gönder