Az sonra ben o sokağın öteki ucundan, yeni bir sokağa döneceğim.

İnsanlara, kokulara, ağaçlara...

Evlerin duvarlarını sümbül yerine, yaseminler sarmış olacak belki de..

Kurabiye kokan anne, az sonra okuldan gelecek çocuğunu kucaklayacak.

Parmakları nasır tutmuş bir adam, karısına yeni bir yazma alacak.

Saat 7 yi 14 geçecek mesela.

Akşam ezanı okunacak.

Ben az sonra seninle dopdolu geçen o kaldırımlarda son adımımı da atacağım.

Kelimelerden oluşturduğum insan kalabalığını, temizlemekten vazgeçeceğim.

Sokağın kirlenecek!

Bir köpek havlayacak.

Sokak lambaları yanacak,

Kaldırımlar bir arnavut yumuşaklığında basılacak...

Ben az sonra köşedeki yavruağzı evin duvarına son kez parmaklarımı sürüp, döneceğim köşeden.

Emanet bırakacak çiçeklerim olmayacak.

Senin yüzünü yansıtan çocukları özleyeceğim en çok.

Ama bakmayacağım ardıma. 

Az sonra gideceğim ya, adımlarımın sesi bile duyulmayacak.

Görkemli bir girişin, sessiz gidişlerini yaşayacağım.

Güneşin batışı karışacak saçlarımın kızılına

Bu kez savrulmadan, savuracağım...

Ben az sonra o sokağın öteki ucundan döneceğim.

Akıllarda son görüntüyü, köşeyi dönerken rüzgarla ayaklanan elbisemin ucu yaratacak.

Seni iyi hatırlamayacağım,

Bir zamanlar sana kaptırdığım elimi sallamak için, kolumu yormayacağım.