18 Kasım 2010 Perşembe


Biz ne miydik?
Kimbilir...
Birbirimizin açılmış yaralarının kabukları olacaktık belki de.
Bu yüzden uzak kaldık hep birbirimize...

4 yorum:

Sazan dedi ki...

Bir de çok muhabbet tez ayrılık getirir diye öğrettiler diye...

oz dedi ki...

Merhem olmak güzel şeydi oysa...

y. dedi ki...

hani anlatmıştım sana, çocukken birbirimizin dizlerine üflerdik, kendi dizlerine üfleyenlerin canı daha çok acır, bakmadan kedi dizlerimize karşımızdakinin dizlerine üflerdik, çocuktuk ve iyileşiyordu yaralarımız. kimbilir belki de üfleyebilmek lazım koca insan halimize aldırmadan ve eğmeden başımızı kendi yaralarımıza, merhem olmak olmak lazım.

Efsa dedi ki...

Ah Sazanım, gerekli gereksiz neler neler öğrettiler.


Adım adsız, merhem olmak bunu böbürlenmeden yapmak güzel. Nasıl her kadın, bir erkeğin yaralarını saran, onu iyileştiren hayata yeniden sevdiren kadın olmak ister ya bu hoş bir şey değil aslında. Çünkü her önüne geleni iyileştirmeye çalışıyorken insanın kendi dengesi bozuluyor.


y. bırakamıyorum üflemesi için sanırım. Öyle güçlü, öyle yerimde, öyle sapasağlam durmaya çalışırken, hiç yaram yokmuş gibi davranmaya meyilliyim ben. :( herkesden kendisini açmasını beklerken kendim bunu yapmıyorum ki.