22 Aralık 2010 Çarşamba


Sen...
Suskunluklarımı tamamlayan bir döngüydün.
Aslında biliyordum, içindeki kül edici ateş yüzünden ağır bir maskenin ardına saklandığını.
Biliyordum bütün bu kimliklerinden sıyrıldığında ve çıkardığında maskelerini, anımsadığın yüzden hoşnut olmadığını.
Ama hayrandım işte sana, sözcüklerinle beni sımsıkı sarışına.
Bazı anlar öylesine kendin oluyordun ki, işte diyordum sonunda keşfetti kendini.
Ateşi ile kendini yakmadan, hükmedebildi.


6 yorum:

losstime dedi ki...

etkileyici :)

Efsa dedi ki...

Su masalının bir bölümüydü bu :)
Bugün koyasım geldi yeniden.

HayatVEtavla dedi ki...

İlk yarısının son cümlesi hariç evet,
Son yarısının tamamına evet :)

Güzel tespitler hatun, sabah yeğenim soruyor amca 80 aldım iyimi? cevabım 80 iyidir ama 100 daha iyidir.

99 verirdim, not verseydim şu son iki yazına :)

Efsa dedi ki...

:)) şımarırım bak demedi deme .:)

HayatVEtavla dedi ki...

sen şımarınca daha güzel oluyorsun(dur heralde) :)

Efsa dedi ki...

Bilmem biraz şirin, biraz mızmız, biraz hınzır gülümsemeli, biraz kaprisli olabilirim belkiii.