18 Ocak 2011 Salı


İnsan adıyla yaşar derler.
Benimkisi bir ağaç ismi.

Yalnız insan bazen kendisinin dalı olmaktan usanıyor.
Tek başına dimdik/eğik durmaktan...

Bazen sadece birileri gelsin ve sırf onu mutlu görmek adına bir şeyler yapsın istiyor...

8 yorum:

Erkan Şen dedi ki...

Sırf onun varlığını bilmek yetmiyor mu?

Efsa dedi ki...

Geçenlerde bir arkadaşım "neyin var" dedi.
Cevap olarak şunu yazdım. "Sanırım her şeyim"

Yetinmemezlik değil benimkisi, buna ihtiyacım var. Yoksa kendi bacaklarımla yürümektense, başkja sakat bacaklara tutunup yürümekten korkuyorum ara sıra. Bazen kendimden korkuyorum. Anlatabildim mi?

Pınar dedi ki...

dala can lazım.
can(su) olmadan dal kurur.

Erkan Şen dedi ki...

Senin mutluluğun bir başkasını bir başkasının mutluluğu da seni mutlu ediyor olmalı.

Bir ecnebi atasözü var; "Kendini başkalarının ayakkabıları içinde görmek/hissetmek" kabilinden. Olay bu ise sorun yok.

Yok değil ise işte o zaman sorun var!..

Bu arada tanınmayanın varlığı değil benim söylediğim...

Efsa dedi ki...

Hoşgeldin Pınar,
Can suyu olmadan yaşayamaz derler değil mi? Dalım kurumadı ama, güçsüz gibi bugünlerde.

Efsa dedi ki...

Erkan, Evet bahsettiğim buydu. ama sanıyorum ben seninkini anlayamamışım. Tanınan derken neyden bahsediyorsun?

beenmaya dedi ki...

nazım'ın dizeleri geldi aklıma. hani diyor ya yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşcesine...

Efsa dedi ki...

:) Mayamm, iyi ki varsın zaten sen. İyi ki.