İnsan adıyla yaşar derler.
Benimkisi bir ağaç ismi.
Yalnız insan bazen kendisinin dalı olmaktan usanıyor.
Tek başına dimdik/eğik durmaktan...
Bazen sadece birileri gelsin ve sırf onu mutlu görmek adına bir şeyler yapsın istiyor...
"Aşk... seni düşlerken saç diplerimin bile terlemesi" dedi ve sustu kadın.
8 yorum:
Sırf onun varlığını bilmek yetmiyor mu?
Geçenlerde bir arkadaşım "neyin var" dedi.
Cevap olarak şunu yazdım. "Sanırım her şeyim"
Yetinmemezlik değil benimkisi, buna ihtiyacım var. Yoksa kendi bacaklarımla yürümektense, başkja sakat bacaklara tutunup yürümekten korkuyorum ara sıra. Bazen kendimden korkuyorum. Anlatabildim mi?
dala can lazım.
can(su) olmadan dal kurur.
Senin mutluluğun bir başkasını bir başkasının mutluluğu da seni mutlu ediyor olmalı.
Bir ecnebi atasözü var; "Kendini başkalarının ayakkabıları içinde görmek/hissetmek" kabilinden. Olay bu ise sorun yok.
Yok değil ise işte o zaman sorun var!..
Bu arada tanınmayanın varlığı değil benim söylediğim...
Hoşgeldin Pınar,
Can suyu olmadan yaşayamaz derler değil mi? Dalım kurumadı ama, güçsüz gibi bugünlerde.
Erkan, Evet bahsettiğim buydu. ama sanıyorum ben seninkini anlayamamışım. Tanınan derken neyden bahsediyorsun?
nazım'ın dizeleri geldi aklıma. hani diyor ya yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşcesine...
:) Mayamm, iyi ki varsın zaten sen. İyi ki.
Yorum Gönder