Ben sana, sevgine inandırılmak istemedimki.
Sen tuttun, beni kendine zorla ilikledin.
İki yakanı bi araya getirecek kadın sandın beni.
Oysa sen istanbul gibiydin..
Boğazlarını birleştiren köprülerle tutunuyordun hayata.
...
"Aşk... seni düşlerken saç diplerimin bile terlemesi" dedi ve sustu kadın.
4 yorum:
"Asma kelimeler köprüsü" dür onlar ve hiçbir şeyi birleştikleri yoktur. Tüm yazdıklarıma ya da yazdıklarına rağmen...
İnsanlar neden sevgilerine zorla inandırıp, tam ona güvendiğin noktada peşi sıra giderler?
"İnsan...
Karşısındakini tanıdıkça terk etme isteği duyan tek canlı insan olsa gerek!"
demişim zamanında... Ne dersin?..
:(( Haklısın demeyi hiç istemezdim.
Yorum Gönder