"Kanın değil ki ellerimdeki,

Tutamadığın ve geri ödenmemiş sözlerinin yası var ellerimde...

Ellerimde anlık incinmeler, beklentiler, sen kokan yarınlar var.
Başka bir şey değil..."

Yazmışım zamanın birinde, şimdi hepsi ne kadar yavan geliyor.
Ellerimde şu aralar; giderek uçup giden amaçlarımın izi var.
Soğukkkanlılığın umursamaz yönü var.
Güç diye kendimi avuttuğum vicdansızlık var.
Sonunda ellerimde ne kalacak bilmiyorum.
Umutsuz değilim elbette.
Ama kimsenin hiçbirşeyine minnet etmeyen benliğim ne kadar ileri gidecek merak ediyorum?