5 Ekim 2011 Çarşamba


İçime öyle birden bire değil, yavaş yavaş girmeyi seviyordu.
Kımıldayacak yer bırakmadan, ama bilakis zorlamadan!
Yerleştikçe içindeki hırs azalıyor, bir ifade ararcasına yüzüme bakıyordu.
Bense o sırada gözbebeklerinin büyümesine odaklanıyordum. 
O siyahlık büyüdükçe, sanki kendiside içimde daha fazla yer ediniyordu. 
Yüzü değişiyordu...
Karşımda başkalaşan adama bakıp hiç haraket etmese bile haz duyabilecek kadar 

Hiç yorum yok: