Her yasın kendine göre bir süresi var.

Her şey yolunda aslında. 

Ama içimde bir yas hissi var birkaç gündür.

Özlem duyduklarım, aklımın birer köşelerini zapt etmiş gibi.

Babamı özledim en çok...

Onu kaybettiğimden beri, ölümün tokatını yaşıyorum.

Her şeyin çaresi varmışta, ölümün yokmuş.

3 yıldır ağzımdan en çok çıkan cümle "hamdolsun sağlığım yerimde" veya "sağlığın yerindeyse şükür et".

Bunu anlamam için babamı kaybetmem gerekiyormuş.

Öldüğünden beri rüyamda bile görmedim onu. 

Çoğu insan; ev, araba, iş isterken, benim istediğim tek şey, onu rüyamda da olsa görebilmek. 

Başka bir şansım yok çünkü! 

O benim kahramanım

O benim arkadaşım

O benim babamdı.