Keşke sırtımı, başımı, saçlarımı, tenimi, nefesimi, ellerimi yaslayacak kadar
güvenebilseydim birine...
Hiç keşkem kalmasa da, "keşke" diyebildiğim anlardayım şu aralar...
"Aşk... seni düşlerken saç diplerimin bile terlemesi" dedi ve sustu kadın.
4 yorum:
insan artık sırtını duvardan başka bir yere yaslayamaz oldu. bu kadar güvensizlik niye
tavsiye: http://suizleri.blogspot.com/2009/09/dusunuyorum-da-sanrm-en-buyuk-korkumuz.html
ben bu hissi yeni yeni yaşıyorum valla Muharrem.
ilk kez gerçekten kimseye güvenmemeyi seçiyorum.
hayran oldum çok ama çok güzel yazıyosunuz.aslında kolay kolay yorum bırakmam ama sizi okuyunca dayanamadım.blogunuzun yarısını bi gecede okudum ve ayakta alkışlıyorum:)
farkettim Selin okuduğunu... Çok teşekkür ederim, ne diyeceğimi bilemedim şimdi. onurlandım teşekkür ederim. :)
Yorum Gönder