Bir gün bütün külkedileri, si/li/ndirella olmaya mahkumdurlar..

"gitti"

Oysa daha yenice bir ay bitmiş, yeni bir ay daha başlamıştı...

İntikam değildir bazen, sadece almak istediğimiz. 

Cevaplardır havada kalmış..

Şarapta bir meyveden oluşmadır. 

Ama aslolan üzümdür... 

Dalından yemek gerek..

Seni kendime kurşunlar dökerek kaynatmak istiyorum. 

Anlıyor musun?

Bazen kışları daha uzun sürer, insanların.

Yaramı, birileri beni daha fazla kırmasın diye açık tutan insanlardan olmadım ben. Her defasında yeni yaralara imza attım resmen. Giderek derinleşen, delen, deşen..

Ayaküstü kaldı aramızdakiler.

Öyle yarım, öyle eksik, öyle parçalı..

Ya kapını açacaksın şu hayatta, yada pencereni..

Doğru karar ver.

İkisini de açtın mı hasta olursun?

Herkesin bir kedisi, bir köpeği, bir evi, bir çocuğu, bir ailesi olabilir.
Ama herkesin bir yuvası olamaz.

Bilinçaltımıza işleyen herhangi bir imge, insan, karar; kötü olsa bile sırf tanıdık olduğu için onu "kabul edilebilir" olarak onaylarız ya...
Bence bu olay, işte sen.