Ah sevgili!
Sen başkaları ile birlikteyken o kızların gelip bana senden bahsetmelerinin anlarını sana nasıl anlatabilirim ki?
İşte böyle oldu hep...
Gün geldi, kırıldı heves.
Kalp gibi, cam gibi.
Sızladı burnumun direği...
Güven vererek duruyordum karşında.
Görmüyordun...
Seni bu hayatta en fazla bekleyen kadın belki de bendim..
Ama dedim ya görmüyordun
kendimi; canın sıkıldıkça aradığın bir kadın olarak hissettirdiğini.
Sanki yalnızlıklarını kapatmak için geliyordum senin dünyana..
O kadarlıktım.
Sen istediğin zaman, istediğin rollere büründürüyordun beni..
Sonra hiçbir şey yokmuş gibi,
senin adına arkadaşlık dediğin, benimse aşk dediğim o hallere geri dönüyorduk.
Fazlasını istemem, senin bir kulağından girip öbüründen çıkıyordu.
Cevapsızdın, kayıtsızdın isteklerime.
Canım yanardı.
Anlamazdın.
Okumadığın yazılarımdan birinde "tarihim sana tekekkürden ibaretti" yazmıştım.
Seninle ne zaman konuşsam senin sevdiğin şeyleri hatırlamanın sancısını içimde hissediyordum her defasında...
Bazı anlar hüzüne boğulup "Keşke" diyordum, "keşke bu kadar sevmeseydim bu adamı."
Bilmeseydim hangi saatlerde yatıp yatmadığını mesela. Aramak için tereddütlerde kalmasaydım. Damdan düşer gibi olsaydım hayatında.
Hangi yiyecekleri sevdiğini veya sevmediğini,
Giymekten hoşlandığın tişörtlerini,
Annene ne zamanlar gittiğini,
Kimlerle seviştiğini, flörtleştiğini.
Hoşlanacağın kadın tiplerini.
Asla düşünmedin değil mi?
Bunların gözüme sokuldukça bende nasıl bir sızı yarattığını, Beni sorgulamalara el uzattırdığını...
O zaman neden diyordum, neden arıyor beni. Neden "gel deseydin, koşardım ben sana dediğini..."
Ah sevgili!
Söyler misin sen başkaları ile birlikteyken,o kızların gelip bana senden bahsetmelerinin anlarını sana nasıl anlatabilirdim?
İçimde ki o yer acısada hiçbir şey yokmuş, hiç canım yanmamış gibi davranmaya özen gösterdiğimi.
Kendini bir insana o yokken de ait hissetmenin ne demek olduğunu sende yaşadım ben.
Yine bir ilişkin olduğunu öğrendiğim günlerden birinde; hayatıma devam etme kararı alıp, başka birine zar zor alıştığımı söyle nasıl anlatayım?
Uzun bir dönem kimse ile sevişmediğimi, bunun düşüncesini bile olmayan bu ilişkiye yine de ihanet saydığımı...
Anlayamazsın!!
Asla da anlamayacaksın.
Bana vaatler vermekten kaçınırken ama beni sevdiğini söylerken ben;
"hayatındaki yerimin neresi olduğunu bilmiyordum".
Benim kendime ve sana sorduğum soru hep bu oldu.
Sen buna hep cevapsız kaldın!
Şimdi yine bir döngü zamanı..."Çağırsan gelirdim" diyorsun. Doğru gelirsin. Ve sonra eski hayatına geri dönmek üzere gidersin. Ben yine başka kadınlarla yattığını duyarım. Sana bozulur, olmadık anlarda seni kendimden yine uzak tutarım.
Bu hep böyle olmadı mı? Yoksa bu benim aptallığım, sana olan zaafım mı?
Çağırdığım ve gelirim dediğin zamanlarda defalarca neler olduğunu görmedik mi?
Bunca zaman birbirimize hep geç kalmadık mı biz sevgili?
Ben.. Sadece bilmek isterdim, hayatında ki yerimin neresi olduğunu? Salt sevişmek için benimle birlikte olmadığını biliyorum çünkü. Sana ne şekilde davranacağımı seçemediğim gibi, bir de seni kendime dert edinmek istemiyorum.Seni daha fazla beklemek, umut etmek, başkalarını da sevmemenin tek avuntum olmasını istemiyorum ben.
Seninle bir ilişki nasıl olur onu bile bilmiyorum. Hatırlıyorumda bir gün; iş gezilerinden birinde, bir akşamüstü yanındaki arkadaşına "dur bir oğlum sevgilim arıyor" diye cevaplamıştın. Bocalamış ve o an geçmişteki yaşattıkların, özensizliklerin aklıma gelip, sana ilk yalanımı atmıştım. "Hafta sonu başkası ile yemeğe çıkmam gerektiğini, seninle bir ilişkinin yürümeyeceğini" söylemiştim panikle. Telefonda sesszileşmiş yine her zamanki gibi kayıtsız bir cevapsızlığına bürünmüş, sadece haklısın diyebilmiştin... Ne o zaman ne de ondan 6 ay sonra birisi ile yemeğe çıktım. Kimseye dokunmadım, kimseyi düşlemedim. Aslında istediğim hep sendin. Ama emin değildim. Yine üzülmekten, gereksiz bir ümide kapılmaktan korkuyordum.
Bana o güveni hiç veremedin ki... Hiçbir zaman "evet hayatımda sadece seni istiyorum, ileride ne olur ne olmaz bilemiyorum ama benimle olmasını istediğim tek kadın sensin" diyemedin. Bu nedenle sana hiç gerektiği gibi yaklaşamadım. Dokunmaktan, aramaktan, seni nasıl özlediğimi bahsetmekten hep çekindim.
Çünkü başka kızlardan farkım olsun istiyordum. Tamam farklı davranıyordun ama, onlarıda bir şekilde hayatına sokmaktan geri kalmıyordun. Ben senin hayatında bir engel gibi var olmak istemediğimden, sana ültimatomlar koymadıkça sen bunun boşluğunu kullanıyordun.
Bunları neden yazdım hiç bilmiyorum... Sadece sana yazılmış diğer şeyler gibi bunuda okumayacağını bilmem belkide tek tesellim...
Diyorum ya seni en çok seven kadın ben değilim, ama en koşulsuz sevebilen bendim!
Nasılsa yine hiçbir şey yokmuş gibi davranmaya ve "yine bir yeter artık, yoruldum" anlarına kadar seni yarım bırakmaya devam edeceğim...
