Hepimiz biliriz. 

Ama bazen duymaya ihtiyacımız olan bazı şeyler vardır.. 

"Gözlerin gözlerime değince 

Felaketim olurdu, ağlardım 

Beni sevmiyordun, bilirdim 

Bir sevdiğin vardı, duyardım 

Çöp gibi bir oğlan, ipince 

Hayırsızın biriydi fikrimce 

Ne vakit karşımda görsem 

Öldüreceğimden korkardım 

Felaketim olurdu, ağlardım 

Ne vakit Maçka'dan geçsem 

Limanda hep gemiler olurdu 

Ağaçlar kuş gibi gülerdi 

Bir rüzgar aklımı alırdı 

Sessizce bir cigara yakardın 

Parmaklarımın ucunu yakardın 

Kirpiklerini eğerdin, bakardın 

Üşürdüm, içim ürperirdi 

Felaketim olurdu, ağlardım 

Akşamlar bir roman gibi biterdi 

Jezabel kan içinde yatardı 

Limandan bir gemi giderdi 

Sen kalkıp ona giderdin 

Benzin mum gibi giderdin 

Sabaha kadar kalırdın 

Hayırsızın biriydi fikrimce 

Güldü mü cenazeye benzerdi 

Hele seni kollarına aldı mı 

Felaketim olurdu, ağlardım"

* Attila İlhan

"Talih o usta orospu almaz yatağına yoksulu!"


* William Shakespeare

Düşün ki; bir yorganın altındayım..

 Ve gece gece bana attığın mesajları okumayı özledim.

Çaya kaç şeker attığını hatırlıyorum, bu yeterli mi?

Boşluğa düştüğünde sarılacağı insan olmaktan vazgeçtiğimde bitti o sevgi.

Gerçekten özlediğini bilseydim, gerçekten hissettirebilseydin; çoktan yanına gelmiştim.

Elimde değil, merak ediyorum.

Kokun tadından güzel mi?

"- yeşil yandı, artık gitmeliyim."

Biliyor musun?
Güldükçe ilkbahar kaçıyor sanki gözlerine..
Benim yüreğimde galalar filizleniyor.
Bir kuş uçuyor gökyüzüne,
Kabuğu kalkmış bir yaramın izleri daha siliniyor.
Gözlerine baktıkça yağmurları giyiniyorum sanki.
Islandıkça, saçlarımdan damlayan huzurla yeniden uyuyorsun dizlerimde.

Biliyor musun?
Sesini çok özlüyorum.Yüzüne dokunmayı özlüyorum.
Bir sokulsam diyorum koynuna!
Sokulsam geçecek sanki bu özlem.
Kokunla başım dönecek,
Kendimi tutmama gerek kalmayacak.
Daha kararlı, daha emin olacağım kendimden.

Sen adam!
Her nerede, ne şekilde yaşarsan yaşa,
Kokunu aldım ya bir kere,
Ne zaman o şehire gitsem, seni soluyacağım.

Şu sıralar, yazdıklarımdan ziyade "mademki" deyip sildiklerim daha çok.

Ne mutlu, ne de üzgün olmaya..

ne sevmeye, ne de nefret etmeye.. 

ne beklemeye, ne de üstelemeye mecalim yok..

Kendimi çok yorgun hissediyorum.

Kimse dokunmasın.

Biliyor musun?

Çok da önemli değil, sen de değilsin.

Ama olabilirsin.

Aradaki fark da böyle bir şey.

Gidiliyor..
Arkana bakmıyorsun.
Dikiz aynasından bakar gibi bakılıyor, hayatının anlamı saydığın o varlığa...

Saçlarımın okşanma ihtiyacı olmasını, şapkamla kapatmaya çalıştığım doğrudur..

Vakitsiz gidiyorsun hayatımdan.. 

Sormadan, sonrası olmadan..

"İki kent arasındayım, biri bilmiyor beni, öteki artık tanımıyor."

* Roquentin

Sürekli birileri ile yatıp kalkarak ipin ucunu kaçırdığı insanlardan bıkıp da, yanına sığınmak isteyen erkekler çıkmıştı karşısına.. 

Hayatınızdan çıkmak isteyenleri, yanlış yere koyduğumuzu fark ettiğimizdeki üzüntüyü andırıyordu gözleri.. 

Biraz eksik, biraz hazin..

Dünden kalan bir ekmeğe ilişiyor gözüm. Bir kıyısından ıssırmışsın... 

Biz de mi böyleyiz seninle? 

İlk hali ile kalmayacak bir iletişimin içinde..

Bir kadını yargılamak, bir erkeği yargılamaktan çok daha kolaydır.

Çünkü kadın yargılanırken gelenekler, akıldan daha baskın çıkar.