Bilmediğin, anlamadığın ve anlamaya çalışmadığın bir dünyanın değişmesi mümkün değildir.

rahatlık tuzağı diye bir şey var. karşınızdakine çok verici olup,onu rahat ettirerek kendimize kötülük yaparız.

yanımda olmanı en çok istediğim anlar, bir çok şeyi kendi başıma başardığım anlar. Ve sen hala hiçbirinde yoksun.

yanlış değil ama mücadelesiz insanları hayatıma sokmakta bir numara olduğumu düşünüyorum

bazıları ne haddini bilir, ne de senin değerini..

"Suçu benim üstüme at: Örgütlü kalp ağrılarıydı derim. Geceleyin arkadaş evine sığınan ağır yaralı bir militan kadar güzeldi derim. Suçu benim üstüme at: Yaz sıcağında kasıklarından yükselen ter kokusunu parfüm niyetine kullanacaktım, demem."

* Küçük İskender

kalkacağı daha oturuşundan belli olan insanlara göre yer vereceksin hayatında.

Düz gitmek isterken ilk sapaktan dönmek zorunda kalırsınız bazen.

Gerçek hayatta yanılgılar güzeldir. 

Size eksikliklerinizi tamamlamanız ve nasıl hareket etmeniz gerektiğine dair yol göstericidirler.

Bazen ayrılığın en hüzünlü kısmı da gelecekte onunla yaşamak istediklerinizi başkası ile yaşayacak olmanızdır.

'Asıl dikkat etmeniz gerekenler dürüst olanlardır. Çünkü ne zaman gerçekten akılsızca bir şey yapacaklarını asla tahmin edemezsiniz' 

* K. Korsanları

çünkü tek kişilik gösterilerde bile ana konu iki veya daha çok insana dairdir.

Karakter kişiliğin ahlaki yönüdür, huy ise duygusal boyutu.. 

Karıştırmamak lazım!

Mantıklı olan her cevabın doğru olmayacağını bilmeye, olgunlaşma diyebiliriz.

Bu aşk için uzun bir yürüyüş gerekli. Ya sen buna hazır mısın?

"Mart ürkütücü bir aydır. İçinde her şey vardır. İyilik, kötülük, tehlike, güven, ihanet. Mart hayata benzer."

* Mine Söğüt

Mektuplar / Sayıklamalar

Gidişinin ertesi günündeyim.. Sehpanın üzerine koyduğun bardağın izi hala duruyor. Silmedim! Bilirsin işte, sonuçta hepimiz birer iz feşistiyiz. Birbirimize baktığımızda izler görüyoruz ve bizde iz bırakabilecek insanları hayatımıza sokmaya değer buluyoruz. Seni özledim! Ne o bardağın, ne de senin bıraktığın izleri silmeye niyetim ve gücüm yok henüz...

...

Üçüncü gün.. Zamanı ifade ederken rakamları kullanmak istemediğimi fark ettim. "Bir, üç, beş" şeklinde hızlı geçmiyorlar. Hatırlasana! Sen varken de saat dahil, vücuduma fazla gelen her şeyi çıkartmak isterdim. Elimden değil, bileğimden tut isterdim. Kalbimi değil, nabzımı hisset isterdim. Değişmedi! (zamanı durdurmaya da yetmiyor ki gücüm)

...

On birinci gün... Gittiğinden beri ilk kez saçlarımı topladım. Oysaki sen, sıkıca topladığımda yüzümde oluşan o gerginliği sevmezdin değil mi? Aksine hala güleryüzlüyüm. Tek farkla; saçlarımın okşanma ihtiyacını şapkamla kapatıyorum artık.

...

Gün yirmibeş oldu.. Nerdesin?

...

Otuzüç... (İtiraf zamanı) Üzerimde bir ağırlık var. Gittiğinde kalkacağını zannetmiştim. Kalkmadı, aksine daha da bindi. Kabullenme savaşı ile yoruldum. Kelimelerin promilleri giderek artıyor! Hepsi seni özlememin yüzünden..

...

Kırkaltıncı gün...

"6.35" En sevdiğim şarkının 04:45. saniyesinde buluyor musun beni hala? Sende özlüyor musun?

...

Çaya kaç şeker attığını, vurgularını ancak sohbetten sıkıldığında kullandığını, diş fırçanı herkesten ayrı bir yere koyduğunu unutmadım. Ama tavana baktığımda yüzün görünmüyor. Geçiyor mu dersin?

...

-

...

Artık günleri saymıyorum. İkiyüzaltmışbeşten sonra bıraktım.

Acı, hala kabak tadı veren bir gerçekten öteye gidemedi..

“Şubat asabi bir aydır. Belki devamlı soğuk olduğundan, belki de kıştan kaçmaya hiç fırsat tanımadığından. Şubat çaresizlik kokar. Sanki hayatın tek gerçeği soğuktur ve bahar denen karnaval, baştan sona bir yalan, bir hayaldir.”

* Mine Söğüt

-"Merhaba, bence birbirimize yenilmek için uygun bir çiftiz"

Beni göğsüne yatırıp, uyuturken aborjinleri anlatacak bir adam istiyorum. 

Bir de kaktüsleri sevimli bulsun.