"gitti işte dede ne bileyim, 

bileti varmış demek ki.

yanmasın diye herhalde"

* Leyla ile Mecnun

Öyle olsun,

Uğurlu olsun, 

Uğurlar olsun.

Artık aynaların birbirini göstermediği bir yerdeyiz ikimizde.

Artık "biz" için çok geç.

"Şu hayatta tek başına inzivada kalarak, sadece kendi sesinin yankısını duyarak, Hakikat’i keşfedemezsin. Kendini ancak bir başka insanın aynasında tam olarak görebilirsin."

* Şems-i Tebrizi

Ne yüzün başkalarının karelerinde olsun, ne de geleceğin başkalarının kaderlerinde!

Sonra sen beni sevmeyi unuttun.

Beni evime bırakıyordu.

-"eve geldiğimde ışığın yanıyor olması çok güzel" dedim.

O ise:
- Işığı yakanın kim olduğu daha önemli" dedi.

Ben bir evde huzuru bulurken, o huzuru bir insana endeksliyordu.

Farklıydık.
Mutsuz insanlara olan zaafım, beni ona çekiyordu.

Hayat; neden beni mantık evliliği yapmam konusunda bu kadar ısrarcı davranıyor, hiç anlamıyorum.

Korkuyorum.





Beni herkesten koruyabilirdin.

Ama kendindende korudun.

İşte bu en kötüsüydü!

“Sordukları zaman, bana ne iş yaptığımı, evli olup olmadığımı, kocamın ne iş yaptığını, ana babamın ne olduklarını sordukları zaman, ne gibi koşullarda yaşadığımı, yanıtlarımı nasıl memnunlukla onayladıklarını yüzlerinde okuyorum. Ve hepsine haykırmak istiyorum. Onayladığınız yanıtlar yalnızca bir yüzey. Ne düzenli bir iş, ne iyi bir konut, ne sizin medeni durum dediğiniz durumsuzluk, ne de başarılı bir birey olmak ya da sayılmak benim gerçeğim değil. Bu kolay olgulara, siz bu düzeni böylesine saptadığınız için ben de eriştim. Hem de hiç bir çaba harcamadan. Belki de hiç istediğim gibi çalışmadan. İstediğiniz düzeye erişmek o denli kolay ki… Ama insanın gerçek yeteneğini, tüm yaşamını, kanını, aklını, varoluşunu verdiği iç dünyasının olgularının sizler için hiç bir değeri yok ki. Bırakıyorsun insan onları kendisiyle birlikte gömsün. Ama hayır, hiç değilse susarak hepsini yüzünüze haykırmak istiyorum. Sizin düzeninizle, akıl anlayışınızla, namus anlayışınızla, başarı anlayışınızla bağdaşan hiç yönüm yok. Aranızda dolaşmak için giyiniyorum, hem de iyi giyiniyorum. İyi giyinene iyi değer verdiğiniz için. İçgüdülerimi hiç bir işte uygulamama izin vermediğiniz için. Hiç bir çaba harcamadan bunları yapabiliyorum, bir şey yapıldı sanıyorsunuz.”

* Tezer Özlü

KEŞKE GELMEK İÇİN "GEL" DEMEMİ BEKLEMESEYDİN!



Miladım..!

Zamana uyum sağlamış,

Kırmızı ışıkta birbirini bekleyen iki insanız biz.

Senin içinde bir sürü sokaklar var..

Bir çok insanın fark etmeden geçip gittiği yerlere, benim seviniyorum..

Yokluğunda vatanına hasret insanlara dönüşüyorum

Öyle özlüyorum ki, bir görsem eğilip öpeceğim sanki tenini..

Seni düşündükçe eski şehir mahallelerine benziyorsun zihnimde.

Eski evimizi andırıyor her bir boşluğun..

Dudaklarına bakıyorum..

İnce ve uzun…

Bakarken kayboluyorum..

Bil ki benim için, koynunda uykular saklıyorsun bilmeden.

Boynun huzur..

Rüyalar görüyorum.

Boynun tutku sarmaşığı..

Gözbebeğime saklan sevdiğim.

Kirpiklerimde sana özenim.

Gel..

Adam!

Uyuma!

Taşırmadan usul usul çizmek istiyorum seni hücrelerime..

Bu gece bizim olsun..

Şu aralar tüm yazılarım yapboz parçaları gibi.

Kısa cümleler halinde bekleşiyorlar. 

Bende bekliyorum, neyi beklediğimi bilmeden...

"Sağlıklı kurtlar ve sağlıklı kadınlar belirli ruhsal karakteristikleri paylaşırlar: Keskin bir duyarlık, oyuncu bir ruh ve yoğun bir kendini adama kapasitesi. Kurtlar ve kadınlar, doğaları, araştırıcılıkları, büyük bir dayanıklık ve güce sahip olmaları bakımından yakın akrabalardır. Sezgileri çok güçlüdür; yavruları, eşleri ve sürüleriyle yoğun bir biçimde ilgilenirler. Sürekli değişen koşullara uyum sağlamakta deneyimlidirler; tuttuklarını koparmalarının yanında çok da cesurdurlar.

Ancak ikisi de sürekli avlanmış, taciz edilmiş ve yanlış bir şekilde obur, sapkın, son derece saldırgan ve hasımlarından daha az değerli olarak tanımlanmıştır. Hem vahşiliği hem de ruhun vahşi yanlarını yok eden, içgüdüsel olanın soyunu kurutan ve arkada hiç iz bile bırakmayanlar için, ikisi de birer hedef haline gelmiştir. Kurtların ve kadınların kendilerini yanlış anlayanlar tarafından yok edilmesi çarpıcı bir benzerlik taşır."

* Clarissa P. Estés

“Biliyor musun Olric, benim birçok dostum var.”

“Görüyorum efendimiz, hepsinin sırtınızda izleri var.”

* Oğuz Atay 

Allah beteri ile sınamadan önce, diğerini hep en acısı sanıyorsun. 

Her bıçak kendi kınına keskin gelir.

‎"Benim çıkarım ne?" İnsanların düşündüğü bu. Eğer bir ürünü satarak para kazanıyorsa, kendi gelirini tehlikeye atacak benzer ürünü satan diğerleriyle savaşacaktır. Bu yüzden insanlar dürüst değildir ve birbirlerine güvenmezler. Biri gelip de size derse: "Tam aradığınız evi buldum." O bir satıcıdır. Bir doktor "Böbreğinizi almalıyız." dediğinde, bunu yatının parasını ödemek için mi, yoksa gerçekten böbreğimin alınması gerektiği için mi dediğini bilmem mümkün değildir. Parasal sistemde insanlara güvenmek zordur. Eğer dükkanıma gelirseniz ve desem ki: "Bizdeki lamba güzel ama yan dükkanda daha iyisi var." İş hayatında uzun kalamam. İşler yürümez. Ahlaklı davranırsam, işler yürümez. Bu bağlamda "Sanayi sektörü insanlığa hizmet etmektedir." derseniz, bu doğru olmaz. 

Ahlaklı olmaya güçleri yetmez; çünkü yok olurlar. Şu anda geçerli olan sistem insanların yararı için tasarlanmamıştır. Eğer hala anlayamadıysanız, insanları önemseselerdi, ortada taşeronlar olmazdı. Endüstri umursamaz. İnsanları işe almalarının sebebi henüz otomasyona geçmemiş olmalarıdır. Terbiyeden ve ahlaktan bahsetmeyin, gücümüz yetmez ve iş hayatında kalamayız.

Jacque Fresco - Zeitgeist

İçimde bir şeylerin iyiye gideceğine inanan kadın gitti.

Geriye gerçekler kaldı.

Asıl üzüldüğümse şu an ki halimi kabullenişim.

İçimde acı yok, hüzün yok.
Boşluk gibi.
Ne olacaksa olsun halleri.

Değiştiremeyeceğim şeyler için üzülmekten vazgeçtiğimde; "yeni bir dünyaya hoş geldin" dedim, içimdeki kıza..

 

“Huzursuzluk değil bu. Tanımlanması güç bir boşluk duygusu. Biten ama ne olduğunu ve yerine neyi koyacağımı iyi bilmediğim bir şeyden dolayı duyduğum şaşkınlık. Derin hüzün. Belli belirsiz bir yavanlık var hayatımda, bir solgunluk. İçimde bir düşman barınıyor ama nedir, kimdir o, bilmiyorum.”

İnci Aral - İçimden kuşlar göçüyor



Garip, artık havlular bile tek kişilik.