Şimdi karşımda oturmuş, bana soruyorsun:

- "En çok neyi özledin bizden kalan?"

Gözlerim garip bir ışıltıyla aydınlanıyor o anlara dönmeden önce. Sonra bulunduğum ana geri dönüyor ve sana bakıp cevap veriyorum:

- "Yalnız bir yalnızlığım vardı yanında... En çok bunu özledim işte!"