28 Şubat 2011 Pazartesi

Ah kursağım!
Ne de çok şey biriktirmiş, ne çok yarım bırakmışsın.

Hadi gel de, dinlettir sözünü!
Uyandır hücrelerini benimle.

Evet, tüm coğrafyası delik deşik edilip, başkenti zapt edilen o kadın benim!
Şimdi bağımsızlık zamanı...
Her bağımsızlığın, hazımsızlık yapmasına göz yumarak.  

Biliyorum bu hep böyle oldu. 
Sen geldin beni öptün.
Zorla uyuduğum uykulardan uyandırdın, tırnaklarını geçirerek tenime.

Kelimelerimin anlamını değiştiren bir harften öteye gidemeyen insanlardan biri olman, ne de yazık aslında.
Zekana hakaret!


Şu sıralar, satırları kanayan kitaplardan arta kalan zamanlar yaşıyorum.
Geçmişte tanıdığım insanların isimlerini unutuyorum.
Adresleri ezbere bilip, kaçıncı katta oturduklarını hatırlamaya çalışıyorum..


"Zillere bakmak ne garip bir eksiklik uyandırıyor insanda"

Canım, 
Birisi senden gittiğinde veya sen onu zorla gönderdiğinde kalmasını bekleme. 
Sana geçenlerde bahsetmiştim şu nerede okuduğumu anımsamadığım kelime öbeklerini...
Neyse işte..

Dediğim gibi biz başkasının ayakları ile yürümeyi seven mahluklarız. 
Bizden gittiklerinde, onların iyi yönlerini düşünüp kendi kusurlarını ortaya çıkaran. 

Ama sen lütfen, onları kendi içinde kusursuz yapma.





Anımsadıkça acı veren şey; yokluğun yada yanımda olmayışın değildi...
Güzel geçirilen zamanı bir daha yaşayamayacağım için içim yanıyordu.


Ağzına boşalmadan önce, ağzını bozan adamlar kadar ........... sın!

"Aynı" olmakla, "Ayrı" olmak arasındaki fark kadardık..

Belki de;
"işte bu yüzden"

Saçlarımın ucundan damıtıyorum sevgimi. 
Aç Ağzını! 

25 Şubat 2011 Cuma

Herkes kendi çöpünü, kendi önünden yesin!



24 Şubat 2011 Perşembe

Tek kişilik bir otobüs koltuğuna benzer fotoğraflar çektiriyorum artık.
Hiçbir şey eskisi gibi değil.


Doğum günün yaklaşıyor ve ben çektiğim kısa çöpü sana hediye etmeyi düşünüyorum.

Saat geç' i gösteriyor.
Çok gecikmeyi...

Bitti. 
Oysa bu sevdanın teri bile soğumamıştı daha..



23 Şubat 2011 Çarşamba


Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde
Oysaki seninle güzel olmak var
Örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibi
Bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda
Midemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor.


Sen karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte
Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel
O başkası yok mu bir yanındakine veriyor
Derken karanfil elden ele.

Görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle
Sana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil
Bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk
Birleşiyoruz sessizce.

* Edip Cansever





22 Şubat 2011 Salı


Sana inandım.
Çünkü inanmak isteyeceğim daha değerli bir şey yoktu.
Bunun için asla seni suçlayamam..

 

18 Şubat 2011 Cuma

"Fidyem!

Giysilerin yan odada giy üstünü ve defol aklımdan.
Artık unutmalıyım seni!

Saçlarında sakladığın pembe panjurları da..."

* Rahman Yıldız

17 Şubat 2011 Perşembe

Sen benim tütünüm olamayan adamsın.
Yaralarımı saracağını söylerken, en büyük yarayı açan..

Merdin, namerde muhtaçlığıymış benimkisi.
Sınavım olduğun için, teşekkür ederim.



Ağladığımda akmayan bir rimel aldım bugün kendime.
"gözyaşlarıma dayanıklı"
yazmıyordu adı.
Tıpkı adının alnımda yazmadığı gibi...




16 Şubat 2011 Çarşamba

Seni; söylediğin "yorum" ların yüzünden affetmiyorum.
Yaptığın yorumların yüzünden değil!
Seni kuşkuların için,
Benim adıma karar verişlerin için affetmiyorum.

Gittikçe artarken sesim, çığlıklarım daha şiddetli olabiliyormuş.


15 Şubat 2011 Salı

"Sen keseri yanlışlıkla eline vuran ama bir yandan da bana işi öğreten marangozumsun benim.
Eli gözü yara yara öğreneceğiz doğru çivi nasıl çakılacağını."

demişti bir gün.
Ne çok yarık oluştu tenimde, birden kesip atarken ne çok yarık oluşturmuştum belki teninde!
Ne garip, ne yazık..
İkimizde sağlam çıkamadık bu hengameden!

Yavaş yavaş ölmemi istiyordu.
Bu yüzden artık onun ismini "rutubet" koydum.
Öyle soğuk, yoğun ve sarsıcıydı..
O kim miydi?
 Hayattı elbette!

Şu aralar beni ısıtmaya yetmiyor kuvveti...

Şu an ki insanlara bakışım;
bir narsistin, bir başka narsisti görünce hissettikleri gibi...

Çok da lazım değil hani der gibi...


"Kanın değil ki ellerimdeki,
Tutamadığın ve geri ödenmemiş sözlerinin yası var ellerimde...
Ellerimde anlık incinmeler, beklentiler, sen kokan yarınlar var.
Başka bir şey değil..."

Yazmışım zamanın birinde, şimdi hepsi ne kadar yavan geliyor.
Ellerimde şu aralar; giderek uçup giden amaçlarımın izi var.
Soğukkkanlılığın umursamaz yönü var.
Güç diye kendimi avuttuğum vicdansızlık var.
Sonunda ellerimde ne kalacak bilmiyorum.
Umutsuz değilim elbette.
Ama kimsenin hiçbirşeyine minnet etmeyen benliğim ne kadar ileri gidecek merak ediyorum?

Umursamazlığı bazen bir savunma kalkanı, bazen ise bir silah olarak kullandığımda anlamalıydım!
Bazı şeylerin değişmeye başladığını..

13 Şubat 2011 Pazar


"Tüm binayı yıkman gerekiyorsa yık. Ama o yanlış yerleştirilmiş tuğlalara bakıp, iç geçirme asla" dedim.
Geçmişte yaptığım hayatı anımsayarak...
Haklıydım..

7 Şubat 2011 Pazartesi


Hıı bir de o gökten düşen üç elma, kimsenin aklını başına getirmedi.
Kafamıza düşeceğine götümüze girseydi, "mutlu son" diye meleniyor olmazdık.


"Su izlerinde yazdiklarini okudum.Biliyor musun bu seni olgunlastiran sevgi olmus.Bir insan sadece sevgine dahi asik olabilir" dedi.

Dudağımın kenarındaki küçük, buruk bir gülümsemeyle sustum!
Bazen...

 

4 Şubat 2011 Cuma


Büyüdüm..
Kendi hayatımı avucumun içinde tutabildimde, bir halterci gibi dünyaları kaldıramadım iki elimle.
Yetemedi kuvvetim..
Bunun için fazla inceydi bileklerim...

Büyüdüm...
Kendimi herkeslerden büyük gördüm..
Allah işte, sere serpe yere yapıştırdı bir gün burnumu.
Kendime küstüm.
Nefret etim, suçladım, büyüdükçe küçülttüm.

Büyüdüm...
Hayat işte, dünya üzerindeki her şey evvelde kalırmış...
Zaman içinde kimse yaralarıma dokundurtmadım.
Kendi yaralarımı sarmayı öğrendim.
Bir tarafım kendine aşıkken, diğer tarafım ret etti tüm güzellikleri.
Bir tarafım hep küskün bir çocuk kaldı.

2 Şubat 2011 Çarşamba


Ben sana, sevgine inandırılmak istemedimki.
Sen tuttun, beni kendine zorla ilikledin.
İki yakanı bi araya getirecek kadın sandın beni.
Oysa sen istanbul gibiydin..
Boğazlarını birleştiren köprülerle tutunuyordun hayata.

...

1 Şubat 2011 Salı

"Gülüşün... Avuçlarıma kaderimi çiziyor"

Gülüşün bana geçmişimi hatırlatıyor..
Çocukluğumun en güzel zamanlarında annem oluyorsun, saçımı okşayan..
Babam kokuyorsun..
Ve abim oluyorsun.. İlk sigaram, ik sinemam, ilk sevgilim..
Ve ablam oluyorsun, ilk boyamı satın alan..

"Sevgilim dedim ya; gülüşün, avuçlarıma kaderimi çiziyor"

Yolum yoluna çıksın diye bu avuç açmalarım.
Kader alnımdan önce ellerime çizilmiş.
Parmak izlerimi bırakıyorum gelişine.
Hani olur ya; ardımda kalsan bile kürkçü dükkanını kolay bulasın diye... 



Uykularımın içine işliyorsun şu günlerde.
Gel git saatlerindeyim.
Bana fazla yaklaşma!

Umuda eşlik eden bir ateş böceği daha öldü geçen aylarda...
Başım sağolsun..
Günahları ise senin boynuna yağlı urgan olarak sarılsın...