4 Ekim 2010 Pazartesi

Hayat her iki cins içinde eksiler ve artılar kombinasyonu gibi. Ama bunu birbirimiz için zorlaştıran yine biz oluyoruz. Yanlış çekilmiş bir fermuarla karşılaşınca bocalıyorsun. Toparlanmaya çalıştıkçada yaptığın herşeyin arkandan sökülerek geldiğini fark ediyorsun.


4 yorum:

cecil dedi ki...

bazen ayaklarımdan kalbime kadar hızlıca söküldüğümü hissediyorum ..
kalbime gelince.. nefes alıp-vermem için atmaya devam ediyor..
durmuyor ki benim acılarımdan ağrılarımdan ne dünya ne de kalbim!

Efsa dedi ki...

Okuduğum yazıya yaptığım bir yorumdu bu. hoşuma gitti... Hepimizin hayatında bir dönem karşılaştığımız cinsten bir cümle, aslında herkesin ağzında ama herkes birbirine teselli veriyor bu yönde.

Cecil geçenlerde, şöyle görüp, şunu yazmıştım dediğinle alakalı.

" Bugün bir cümle okudum. "oturmuş dönüşünü izliyorum dünyanın" diye...

Bana göre ise; dünya oturtmuş, bana dönüşünü izlettiriyor gibi..."

Elif Gizem dedi ki...

Belki de çıplak kalmak gerekiyordu hayatta. Çıplak kalabileceğimiz kadar şeffaf bedenler bulabilseydik...

Efsa dedi ki...

Olmuyor ki, sen çıplak kaldığın an giyinik kalıyor, sen giyinikken o çıplak. Yetişemiyoruz birbirimize.