Hayatımın 10 senesi kendi kendimi sorgulamak ve kendimde dahil, birkaç insanı affetmeye çalışmakla geçti.

Biz insanlık olarak nesillerce sürüp gelen "kendimizi ispatlama" denen şeye maruz kaldık. Bunun doğrultusunda yap(a)madığımız şeyler yüzünden kendimizi, hayatı ve kaderi sorgular olduk. Mutluluk kendi içimizde idi ve kendimizi ancak biz mutlu edebilirdik. Ama tek yaptığımız onu başkalarından beklemek oldu senelerce...

Son 2 yıl boyunca her gün aynaya baktım ve kendimi sevebilecek bir yön aradım gözlerimde. Kızımın gözlerinde bile aradım onu...

En sonunda buldum mu? Büyük bir parça, ama hala tamamlanmış değilim... Biz insanoğlu her gün yeni bir şey keşfediyoruz. Gerek kendimizde, gerek dışımızda...

 

 

 

* Ocak 2009 senesinde kendini sevmekle ilgili bir yazıya yazdığım bir yorummuş, eklemek istedim...