Bir yazgıyı yazmakla, yaşamak arasındaki gerçektin ve ben o yazgıyı değiştiremeyeceğimi bilmeliydim....
Uyanmak istedim seninle yeni güne.
Ellerine, burnuna, alnına dokunmak istedim.
Alnına adımı yazmak istedim en hayalperest halimle...
"Aşk... seni düşlerken saç diplerimin bile terlemesi" dedi ve sustu kadın.
1 yorum:
hep içimizde kalanların acılarıyla yaşamak zorundamıyız ki?
Yorum Gönder