31 Ağustos 2009 Pazartesi

Sığındığım bir liman yaratmıştım kendime. Bazen kendi düşüncelerimin gemilerini göndermekten bile korkuyordum. Senin hayatının çılgınlığına karşın, benim hayatımın tekdüzeliği vardı. Sen kendi görüşlerinin engin savunucusuyken; ben hayata yeni yeni adım atıyordum. Limanlarıma kimseleri almazken; Sen geliyordun... Dengem bozuluyordu.

3 yorum:

Elif Gizem dedi ki...

aşkta her zaman kontrolünü kaybetme tehlikesi var. İşte bu yüzden benim aşktan bu kadar korkmam...

Efsa dedi ki...

bunun devamını da yazmıştım ama buraya ekledim mi bilmiyorum.

"Ama aşk zaten bu değil miydi? Bile bile yaşama riski."

"ve denize girerken sıcaklarını ölçercesine, ayak parmaklarını değdirmeye çalışırken; biri gelip hep arkamdan ittirdi beni."

Elif Gizem dedi ki...

son cümle mükemmel...