"Aşk... seni düşlerken saç diplerimin bile terlemesi" dedi ve sustu kadın.
25 Eylül 2009 Cuma
Hadi siyah olalım, tüm renkleri yutalım.
8 yorum:
godsyndrome
dedi ki...
beyaz olup tüm renkleri kusalım bence.yalan söylemekten kurtulmuş olalım,yalan işitmekten kurtulmuş olalım.kendi çaresizliğimizden başka hiçbişey/hiçkimse bırakmayalım.
ana bugun noluyo anlamadım. baktığım kişi bana yazıyo. :)) az önce sayfandan çıktım. hatta mail atacaktım çatmak için bende 4 harfli diye. :)))
Hani sayfanda 1 saati aşkın kalıp aynı sayfada tekleyen benim.
Bence siyah olalım herkes karanlığa alışalım. yolun sonundaki ışığa, bütün kötülüklerin içinden geçerek varalım. Ne dersin? Yalanların, riyakarlığın, umursamazlığın, beklentinin ve sevgisizliğin içinden çıkmaya hazır hissediyormusun kendini?
kırılganlıklarımı bırakalı yıllar oldu. keza, kırılacak biryerim kalmadı... renklenmek adına "daha" "fazla"sını yapma isteğimse, yakın zamanda soldu gitti... geriye bir tek, yorgunluk ve tüm renkleri yok eden siyahlarım kaldı... ha bir de onlarla ne yapacağıma dair hiçbir fikrimin olmayışları...
8 yorum:
beyaz olup tüm renkleri kusalım bence.yalan söylemekten kurtulmuş olalım,yalan işitmekten kurtulmuş olalım.kendi çaresizliğimizden başka hiçbişey/hiçkimse bırakmayalım.
ana bugun noluyo anlamadım. baktığım kişi bana yazıyo. :)) az önce sayfandan çıktım. hatta mail atacaktım çatmak için bende 4 harfli diye. :)))
Hani sayfanda 1 saati aşkın kalıp aynı sayfada tekleyen benim.
Bence siyah olalım herkes karanlığa alışalım. yolun sonundaki ışığa, bütün kötülüklerin içinden geçerek varalım. Ne dersin? Yalanların, riyakarlığın, umursamazlığın, beklentinin ve sevgisizliğin içinden çıkmaya hazır hissediyormusun kendini?
benim hissetmemle olmuyor maalesef,ben yoruldum efsa.Sen devam et yolculuğa :)
Peki hazır olunca sen zaten çıkarsın kendi yolculuğuna. Ama içini sıkma bence..
gök kuşağı olmaya çabaladıkta ne geçti ki elimize...
Benim daha çok çabalama ve daha çok beklenti geçti :(( bir de beklediklerim gelmeyince kırılganlık.
kırılganlıklarımı bırakalı yıllar oldu. keza, kırılacak biryerim kalmadı...
renklenmek adına "daha" "fazla"sını yapma isteğimse, yakın zamanda soldu gitti...
geriye bir tek, yorgunluk ve tüm renkleri yok eden siyahlarım kaldı...
ha bir de onlarla ne yapacağıma dair hiçbir fikrimin olmayışları...
Seme kimbilir belki birgün yolun sonunda gerçekten bir ışık vardır. Ben yine de umutluyum.
Yorum Gönder