Aylarca senden neden vazgeçemediğimi tarttım durdum beynimde.
Bu kadar çelişkiye, bu kadar gidiş gelişlere rağmen neden senden vazgeçemiştim.
Biraz geç anladım...
Biraz geç anladım...
Yolum sendin. Bundandı bir adım bile yol alamayışım...
23 Kasım 2009 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
6 yorum:
bu süperdi işte ve bir o kadar da gerçek.
daha zaman var sanırım onu unutmama küfkedisi.. Bir türlü vazgeçemiyorum tutku gibi bende.
Anlaşılan sen de benim gibi "O"nu unutmama pahasına kendini unutanlardansın...
Bir yıldır ölüm kadar keskin yaraların muhatabı olurken yazıyorum, yazıyorum ve yazıyorum... Yazdıkça unutmuyorum, unutmadıkça kanıyorum. Kanadıkça kendi varlığımdan tüketiyorum. Tükkettikçe ardımda kalan nasıl hep aynı şey olur diye şaşırıp sonunda kendimi "O"na bakar buluyorum...
Anlıyorum ki bir vazgeçmeme hali değil, tüm bunlar vakitsiz yapılmış bir hatanın bizlere fazla gelen bedeli...
Ah be Tayfun benzer yaşanmışlıklar bizi bir arada tutmuyor mu sence?
ben yoruldum bu aralar... susuyorum...
vazgeçilmez o -tutkudan- hastalıklıdır..bilirim..iyi bilirim ne yazık ki..
Onda sevdiğim bir tek şey için bile vazgeçmeme yetiyor delim :(( bu kadar isteyipte vazgeçememek, demekki daha zamanı var dedirtiyor.
Yorum Gönder