17 Haziran 2010 Perşembe


Elimde bir tasta su taşıyor gibi. Hiçbir baskı ve dökme korkusu hissetmeden, ilerlemek bir yol boyu. Nereye gittiğim, şu an hangi noktada bulunduğumun hiçbir önemi yok. Sadece yoldayım ve ilerlemekten hoşnut durumdayım. Kollarımda ağırlığını hissetmediğim suyun büyüklüğünü bilecek seviyedeyim.

Sürekli değişen haller yaşıyorum birkaç zamandır. Kendi med cezirlerimde bir dalgayım. Ne eksiliyor, ne çoğalıyor, ne de taşıyorum. Olması gerektiği gibiyim.

Bazen dilim bir ağaç kovuğuna sıkışıyor sanki. Konuşmak istediklerimi bir oturup, iki düşünüyorum. içimde ki adalet duygusu o kadar çok ki, empati yapmak istemediğim anlarda dahi, bunu bir yana bırakamıyorum. İstediğim çok fazla bir şey değil ki. Biraz daha bencil olmayı diliyorum. Bazen çok yoruluyorum. Kendi adıma, ailem adına, başkaları adına düşünmekten, geleceği öngörmekten, yapabileceklerimden...



2 yorum:

beenmaya dedi ki...

aynı zamanlarda aynı şeyleri yaşıyoruz demek ki ama ben böyle dile getirebilir miydim hiç sanmıyorum...

içime söz olmuşsun. sağolasın...

Efsa dedi ki...

Gerçekten biraz bencil olabilmeyi diliyorum bazı anlarda. s/özün sendeki anlamındandır ablam.