15 Mart 2011 Salı


En yakın yabancı sendin,
daha sürülmemişken ışığın biberi yaramıza,
yaslanırken boşlukta duran bir merdivene henüz.
güzdü sonsuz bir çöle takılan bakışımız,
ilkyaz derken -kışı gözden kaçıran
yüzlerce eller yukarı, saygı duruşlarımız
en güçsüz kollarla-

çözüldü aşkın zarif ilmeği
bulandı aynalar duruluğu.
çok gizli bir doğru gecenin toyluğunda
bilmedik çekenin yanlış bir uzaklık olduğunu...

yabancıların en yakınıydın sen!


* Nilgün Marmara

3 yorum:

piktobet dedi ki...

nilgün marmara'nın bu şiirini ilk defa okuyorum. ikinci bölüm özellikle çok güzel.

Efsa dedi ki...

Benim en sevdiğimdir.
Özellikle son cümlesi...

piktobet dedi ki...

öyleymiş. kaydettim, ben de yayımlamak isterim bir gün yeniden.