En yakın yabancı sendin,
daha sürülmemişken ışığın biberi yaramıza,
yaslanırken boşlukta duran bir merdivene henüz.
güzdü sonsuz bir çöle takılan bakışımız,
ilkyaz derken -kışı gözden kaçıran
yüzlerce eller yukarı, saygı duruşlarımız
en güçsüz kollarla-
çözüldü aşkın zarif ilmeği
bulandı aynalar duruluğu.
çok gizli bir doğru gecenin toyluğunda
bilmedik çekenin yanlış bir uzaklık olduğunu...
yabancıların en yakınıydın sen!
* Nilgün Marmara
3 yorum:
nilgün marmara'nın bu şiirini ilk defa okuyorum. ikinci bölüm özellikle çok güzel.
Benim en sevdiğimdir.
Özellikle son cümlesi...
öyleymiş. kaydettim, ben de yayımlamak isterim bir gün yeniden.
Yorum Gönder