26 Mayıs 2011 Perşembe


Ne içimden geçtin, ne hayatımdan..
 Bu kadardı!
Şimdi zaman vücudumda bir akrebin hızı ile ilerliyor.

Kalıtımsal bir hastalık gibisin sen bana.
Her seni içimden aldırdığımda, bir yerlerden fışkıran.
Ama biliyor musun, bu kez farklı.
Hani her defasında "yeter / yoruldum" dediklerimden çok çok farklı.
Kabullenmişliğin getirisinde, ilk kez bu kadar yoğun hissettiğim bir aşağılama duygusu.
Bahane buluşlarımın ardından, kendimle eşit derecede sana kızmalarım.

Önemli olan bendim,
hani şu her seferinde sen mutlu olasın diye ertelediğim...

7 yorum:

cecil dedi ki...

kendimizden çaldıklarımız esirgediklerimiz.. ve ertelediklerimiz..
"değer mi"

Efsa dedi ki...

bencesi "değer"
yaşadığım, hissedebildiğim her duyguya şükürler olsun.

yalnız şu var ki kendi değerini kaybetmeden sevebildiğin müddetçe, ki her zaman bunu başaramayabiliyoruz maalesef..

cecil dedi ki...

kattıklarına,katılanlara ,atılanlara,atıklarımıza öğrendiklerimize , öğrettiklerimize hepsine şükürler olsun da,dediğin gibi benlikteki kayıplar depremlere sebep olabiliyor bezen..

Efsa dedi ki...

Merak etme bir gün toparlanıyor insan. Silkelenmesini ve önem sırasını değiştirebilmesinin değeri anlıyor. En azından ben anladım. (hani ben anladıysam :)))))) )

cecil dedi ki...

:)) bende de umut var ozaman he efsa :)
sabah sabah gülümsettin ya beni.. tanrı da seni gülümsetsin her an ..en solmeyan güller açsın içinde güzellik :)seviyorum seni..

Efsa dedi ki...

:) bendeee

ya valla 4 senedir kafama kaktıkları şeyi hiç hiç ummayacağım bir insan öğretti tek bir hareketi ile. Belki sana da böyle biri denk gelir, kim bilir..

tabi ki ara ara bende o sorgulama devam ediyor. Ama Cecil şöyle düşünüyorum. Benim tek yardımcı sözüm bu:

"başkasının yanlış yerleştirdiği tuğlaların yanında, kendi özenli yerleştirilmiş tuğlalarına bakıp üzülme.Sen elinden geleni yaptın. o yapmadıysa onun seçimi. kabullen."

sana verilecek tek dost önerim budur.

cecil dedi ki...

çok haklısın teşekkür ederim..ben de bir söz kendime ilke edindim ama sorgulamalarımla köşeye sıkıştırdığımda dizlerimi kendime çekip gözlerimi kapatıyorum..
"sonradan üzülmeyeceğin hiçbir şey için sakın şimdiden üzülme" demişti okuldaki bir hocam..
sonraları görmemekte direniyorum bazen ..neler geçmiyorki aslında..zaman akrebin hızında dediğin gibi..